In januari 2022 besloten we op reis te gaan met de familie Moshe, oude vrienden die uit Roemenië komen. De moeder Leah is een dochter van de familie Leibovitz en de vader Isidore was van de familie Aron [Aharon]. Het paar vestigde zich in Eilat. Dit is een belangrijk detail omdat onze vrienden, Malka en Leon, en haar zus Sabina, over hun nakomelingen en hun vrouwen geen sneeuw kenden. Tot deze reis. En hun enthousiasme schoot omhoog. Bij elke gelegenheid stopten ze in bossen en parken, gewoon om in dit witte wit te waden. Samen met de kinderen enthousiast sneeuwoorlogen maken, sneeuwpoppen bouwen, foto's maken naast stenen muren en besneeuwde bomen. Het enige dat ontbreekt, is het maken van sneeuwbaden. En eigenlijk gingen ze ook in diepe sneeuw liggen en maakten met hun armen 'sneeuwengelen' ingebed in... sneeuw.
de eerste dag
Op een winterse dag vlogen we naar Boekarest vanwaar we een auto huurden, en reden door het plaatsje Sinaia naar het bekende skistadje Brasov. We brachten een nacht door in Boekarest, een nacht in Sinia en twee nachten in Brasov.
Boekarest is vijfhonderd jaar oud. De hoofdstad van Roemenië, we zaten in een warm en gezellig café in het oude centrum en bewonderden de Europese architectuur. Kroonlijsten, waterspuwers. Ramen, bogen, kolommen, gewelven. Je kent de stijl al. Lipscani. Dit is de naam van het oude en mooie centrum. Voeg aan de look de witheid van de vallende sneeuw toe en je krijgt een perfecte ervaring. De kou en de honger eisten hun tol. Na een gemotoriseerde rondrit over Independence Boulevard, een korte bezichtiging van het koninklijk paleis dat werd gerenoveerd en het onmogelijk was om echt iets te zien, gingen we op aanbeveling van vrienden verder om ons hart te verorberen in Chorba. Dit is tenslotte de beroemde Roemeense soep. We aten in een restaurant waar alle ingrediënten biologisch en natuurlijk zijn. Misschien heeft dat bijgedragen aan de bijzondere smaak. De tomaten smaakten naar oude tomaten. De kip had een zuivere smaak. We bestelden gehaktballensoep die uitstekend was. en Roemeense golashsoep. Veel zoete paprika. het was geweldig. De feesttent bevindt zich in de buurt van Victoria Square, let op het bord: Ciorbarie Titulescu. En vandaar, een beetje moe, een beetje bevroren en erg enthousiast, keerden we terug naar het hotel. We namen een warm bad met badzout en sliepen als koningen.
de tweede dag
Na een redelijk ontbijt reden we naar de badplaats Sinaia. Ja, net als de berg Sinaï. SINAIA. Vernoemd naar het Sinaia-klooster dat ernaast ligt. Het gebied is bergachtig. Het heeft hete geneeskrachtige bronnen en skitoerisme. Het gebied is spectaculair in zijn schoonheid. De stad ligt in de Karpaten, niet ver van de grens met Bulgarije. Na Yuval bouwde Moshe [het is belangrijk voor hem om zijn naam te noemen] een sneeuwpop met zijn eigen handen. voor het eerst in zijn leven. We gingen naar binnen om onze botten met plezier en uitgebreid te verwarmen in de spa-zegeningen van Hotel Carpathia. Stel je zware sneeuw, ijs en vorst voor, en we kleden ons uit, doen handdoeken om ons heen en rennen om in poelen met heet water te duiken. Je kunt het geluid van smeltend ijs zelfs horen... de Roemenen zeggen dat de overgang van kou naar warmte en weer terug naar kou het vaatstelsel en het hart stimuleert. Er is ook een hete sauna voor degenen die hun botten echt willen opwarmen. En ook een verscheidenheid aan massages van voet tot hoofd, met verschillende niveaus van agressiviteit. De kinderen vonden het natuurlijk heerlijk om gewoon los te rennen in de zwembaden. We bestelden lunch in de lobby van het hotel. Broodjes en salades. En vandaar ging ze naar het bed in de kamer. Omdat we uitgeput en ontspannen waren van te veel sporten en massages. 'S Avonds gingen we op een zonsondergangtour over het klooster en daaromheen het wilde uitzicht op de Karpaten. We konden het gehuil van roedels wilde wolven horen. We herinnerden ons meteen dat we in het land van de vampier graaf Dracula waren en keerden snel terug naar de verwarmde kamer.
de derde dag
We werden wakker met kracht en vreugde en stormden vol enthousiasme de nieuwe dag in. We reden door prachtige landschappen. Wilde natuur in elke zin van het woord. De avond ervoor overlegden we met de hotelreceptionist over een activiteit of attractie voor kinderen. We hebben een routebeschrijving naar een plaatselijk dinosauruspark. Dinopark Brasnov. We liepen tussen de enorme beelden door. Zowel de kinderen als de volwassenen waren onder de indruk van de orde van grootte van de oeroude wezens. Samen met het sombere weer, voelden we ons alsof we samen in de ijstijd en Jurassic Park waren. We misten alleen de inslag van de asteroïde... we gingen door naar Brasov. Een oude badplaats met de Needle Street, die wordt beschouwd als de smalste straat van Europa. Maar we namen liever de kabelbaan naar de top van Tampa Mountain. niet erg hoog. 450 meter observatie van de hele stad. Let op, op maandag is het daar niet altijd open. De prijzen zijn belachelijk. Echt.
We lunchten in een authentiek jagersrestaurant niet ver van de voet van de kabelbaan. Coliba Haiducilor. Een jagersrestaurant met een wild design, dat wil zeggen: overal huiden en bont. ook op de stoelen en de muren. Opgezette dieren staarden ons met glazige ogen aan en dreigden onze eetlust te vernietigen. En op de menukaart vind je ook wild en berenvlees. Dat was gewoon schokkend. De kinderen schrokken van de knuffels, wij schrokken van het menu. Maar nadat we over de schok heen waren en de live band hadden gevraagd om Roemeense liedjes te spelen, verzoenden we ons en een deel van ons bestelde ook gegrild rundvlees, een Roemeense kebab en zelfs een uitstekende mameliga. De huisgemaakte kersenlikeur verzachtte de smaakpapillen. En al met al was het een unieke ervaring.
Vandaar, een half uurtje rijden, gingen we naarEen kasteel dat op de markt wordt gebracht als het kasteel van graaf Dracula. Dit is het kasteel van Bran. Zemelen. Het gotische gebouw werd gebouwd in de 13e eeuw. En er is geen historisch bewijs dat Prins Vlad de Spietser van Dracula's huis het heeft gebouwd of erin heeft gewoond. Maar ze maakt geweldige foto's en heeft een passende sfeer. We keerden terug naar Brashnov, voor een koosjere maaltijd in restaurant Shalom. Het restaurant is vlakbij de synagoge. Brasov heeft een kleine joodse gemeenschap van ongeveer 300 mensen. Vooral de Joden van Roemenië en Transsylvanië werden in de Tweede Wereldoorlog uitgeroeid door de nazi-onderdrukkers en hun helpers. En bij de synagoge staat een gedenkteken voor de slachtoffers. De synagoge bevindt zich aan Poarta Schei 27. Het is een prachtige witte en heldere synagoge, waar Israëlische vlaggen aan hangen. We waren vooral ontroerd omdat de families Leibovitz en Aron de Holocaust hebben meegemaakt en zich goed herinneren wat het betekende om een vervolgde vluchteling te zijn in de dagen van een duister regime.
Laatste dag
De volgende dag stonden we op het punt om terug naar huis te vliegen, en de leden van de familie Moshe en Aaron vervolgden hun weg naar het zuiden. naar het mooie en verlaten Eilat. Afscheid nemen van de sneeuw door nog een laatste balletje te gooien. het was geweldig.
Foto's van de reis
credit: Ophir Melki
