Historia uniwersytetu
Trinity College Dublin został założony w 1592 roku, kiedy to został założony, uczęszczali do niego głównie duchowni, którzy uczyli się, jak pełnić obowiązki cywilne. XIX wieku Anglia miała dwa stare uniwersytety, a Szkocja cztery. Pomysł założenia uniwersytetu w Irlandii zrodził się w okresie panowania państwa angielskiego i kiedy Dublin zaczął funkcjonować jako stolica.
Uniwersytet był pod wpływem Oksfordu w Cambridge, ale był autonomiczną korporacją zaangażowaną w nauczanie i badania, założyciele uczelni zbudowali ją daleko na wschód od małego miasteczka, zbudowany kampus był duży. Biblioteka uczelni była od początku priorytetem, a uczeni gromadzili pierwsze księgozbiory.
W ciągu następnych pięćdziesięciu lat społeczność rozwijała się: uczelnia otrzymywała dotacje, ufundowano nowe stypendia, przygotowano program nauczania, międzynarodowa reputacja pierwszych absolwentów pomogła umieścić uczelnię na mapie Europy. Ale jego istnienie było zagrożone w XVII wieku, kiedy upadł rząd centralny, rząd katolicki zamknął uniwersytet, wydalił członków i studentów.
Mimo to kolegium stało się znacznie bardziej znaczącą instytucją pod koniec XVII wieku, wybitne postacie, takie jak William Molyneux i St George Ashe, były centralnie zaangażowane w Dublińskie Towarzystwo Filozoficzne.
Następne stulecie było w Irlandii erą stabilizacji politycznej, dzięki monopolowi wyższej klasy ziemskiej i w dużej mierze Kościoła Irlandii, a kolegium cieszyło się coraz większymi dochodami i cieszyło się stałym patronatem irlandzkiego parlamentu w całej Irlandii. College Green, zaczęto budować nowe budynki i rozbudowywać uczelnię.
Powstała ogromna nowa biblioteka (1712-1732), zainicjowana przez George'a Berkeleya, innego absolwenta kolegium, który był bibliotekarzem; Powstała drukarnia (1733-4), front zachodni (1752-9), jadalnia (1760-65) i dom trybutowy (1759-61).
W drugiej połowie wieku Parliament Square powoli się rozrastał, ukształtowany przez Teatr Publiczny (1777-86) i Nową Kaplicę (1787-98), zaprojektowaną przez architekta Sir Williama Chambersa. Rozbudowę budynków kolegium zakończono na początku XIX wieku o kwartały mieszkalne i budowę nowego placu.
Większość wybitnych irlandzkich polityków i pisarzy XVIII wieku (Swift, Burke, Goldsmith, Grattan, Fitzgibbon, Tone) była absolwentami Trinity, a wpływ ich uniwersytetu jest widoczny w ich pismach i przemówieniach.
Francis Andrews (1758-74), zachęcany do nauczania przedmiotów ścisłych, astronomii i obserwatorium; Program studiów licencjackich był zalecanym kursem ogólnym, obejmującym klasykę, matematykę, ograniczony kontakt z naukami ścisłymi i niektóre teksty filozoficzne. Zaczęło się to zmieniać od lat 30.
Kiedy można było specjalizować się w stopniach z matematyki. W 1851 r. dodano przedmioty nauk doświadczalnych (początkowo fizykę, chemię, później geologię, zoologię i botanikę). A nowe dyscypliny humanistyczne pojawiły się równocześnie z tematami przewodnimi – w historii i literaturze nowożytnej.
W XIX wieku zmieniły się również szkoły zawodowe: zreorganizowano szkołę prawniczą, a nauczanie medycyny osiągnięto na znacznie bardziej zaawansowanym poziomie, czemu sprzyjało pojawienie się na początku wieku grupy nauczycieli medycyny, którzy zdobyli międzynarodowy szacunek , szkoła inżynierska została założona w 1842 roku i była jedną z pierwszych tego rodzaju w świecie mówiącym po Dover. W latach 1830-1900 dodano dwadzieścia standardów dla profesorów i oferowano stypendia z matematyki, nauk ścisłych i humanistycznych.
Ekspansja działalności dydaktycznej uczelni w XIX wieku była widoczna w zmieniającym się krajobrazie kampusu, przede wszystkim wraz z budową budynku muzeum (1853-7), który został zaprojektowany dla inżynierów budownictwa i geologów. Zainstalowano obiekty rekreacyjne, muzea i tarasy akademików.
A nowe budynki na wschód od parku uniwersyteckiego odzwierciedlały rosnące znaczenie nauki i medycyny w priorytetach uczelni. Dzięki filantropii rodziny Guinnessów zaczęła się rozwijać architektura, w latach 1903-06 powstały laboratoria, budynki wydziałów fizyki i botaniki.
Bunt Irlandczyków, którzy walczyli o niepodległość Irlandii
W latach 1873-1908 kolegium stopniowo zmieniało swoją pozycję i stało się instytucją niereligijną: w 1873 r. zniesiono wszystkie egzaminy religijne (oprócz tych związanych ze Szkołą Divinity).
Po raz pierwszy studentki zostały przyjęte w 1904 roku, w ciągu dekady stanowiły 16% ogółu studentów. Ale dopiero w 1958 r. pierwsza kobieta-profesor zasiadała w komitecie wykonawczym, w 1986 r. kobiety stanowiły ponad połowę wszystkich studentów studiów stacjonarnych i od tamtej pory utrzymują ten wzrost.
Powstanie Wielkanocne 1916 r., bunt Irlandczyków, którzy walczyli o niepodległość Irlandii i jej oderwanie się od panowania brytyjskiego, ogarnęło środowisko uniwersyteckie, a Trinity nie doznała poważnych obrażeń fizycznych w wyniku ostrzału Brytyjczyków w tym buncie .
Jednak inflacja w czasie wojny i drastyczna erozja jej aktywów zagroziły przyszłości uczelni. Po wojnie o niepodległość w 1922 r. Trinity nie miała poparcia nowego rządu krajowego, była słaba finansowo i wychodząca z wojny domowej, miała pilniejsze priorytety.
Uczelnia przetrwała w okresie międzywojennym, ale z ograniczonym wsparciem filantropijnym, mimo to otwarto kierunki z zakresu handlu, ekonomii i polityki, od historii sztuki po administrację publiczną.
Po zakończeniu II wojny światowej uczelnia ponownie zwróciła się do rządu o wsparcie finansowe, w 1947 roku podpisano porozumienie czyniące ją dużą uczelnią państwową, jeszcze około 1960 roku prawie połowa studentów pochodziła spoza Irlandii ( Północ i Południe), większość studentów pochodziła z Europy i USA.
Całkowita populacja studentów pozostawała niewielka do połowy lat sześćdziesiątych, rząd irlandzki uczestniczył w inwestycjach kapitałowych w ramach uczelni wraz ze zbiórkami funduszy uczelni. W tym samym czasie prywatna filantropia rodziny Guinnessa i międzynarodowych powierników filantropijnych radykalnie poprawiła zaplecze medyczne i naukowe oraz umożliwiła rozwój nowych dyscyplin, takich jak biochemia, genetyka i medycyna prewencyjna.
Prawdziwy wzrost liczby studentów rozpoczął się w latach siedemdziesiątych, kiedy gospodarka Irlandii zaczęła się stabilizować, rozszerzono możliwości kariery dla kobiet, celem było przyciągnięcie większej liczby studentów z Irlandii. Duży budynek Arts and Society został zbudowany po południowej stronie kampusu (otwarty w 1978 r.). Został on prawie w całości sfinansowany ze środków krajowych.
Zróżnicowanie programu nauczania kontynuowane było w ostatnim ćwierćwieczu wraz z rozwojem informatyki i informatyki, lecznictwa, pielęgniarstwa i kształcenia nauczycieli. Przede wszystkim nastąpiła ogromna ekspansja działalności magisterskiej, zarówno przedmiotów dydaktycznych, jak i stopni naukowych.
Nadzór nad uczelniami stał się obowiązkiem Urzędu Szkolnictwa Wyższego, który został ustanowiony jako organ statutowy w 1971 r., a jego rola i uprawnienia zostały znacznie rozszerzone przez ustawę o uniwersytetach z 1997 r.
Państwo pod koniec lat 90. stało się głównym źródłem dochodów uczelni, zarówno poprzez dotację bezpośrednią, jak iw wyniku przyjęcia polityki „bezpłatnego czesnego” na studiach licencjackich.
Po ogromnym wzroście liczby irlandzkich studentów studiujących na uczelni, w ostatnich latach pojawiło się nowe zaangażowanie w internacjonalizm i powrót do rekrutacji studentów zagranicznych, początkowo w dziedzinie medycyny, a ostatecznie we wszystkich dziedzinach, ze specjalnym skup się na Azji.
W 1993 roku uczelnia zaczęła również zwiększać rekrutację z Dublina, mając na celu zwiększenie liczby młodych ludzi z grup społeczno-ekonomicznych i etnicznych, które nie są reprezentowane w szkolnictwie wyższym na uniwersytecie.
Inna istotna zmiana w drugiej połowie XX wieku dotyczyła składu kadry akademickiej: stopniowo nabrała ona międzynarodowego charakteru. Kosmopolityczny charakter uczelni pomógł wprowadzić zmiany w programie nauczania, badaniach i innowacjach w całej instytucji.
W 1950 r. kadra naukowa liczyła niespełna 125 osób, w 2011 r. na ogólną liczbę 676 pracowników zatrudnionych było 667 pracowników naukowych oraz 860 pracowników naukowych i asystentów.
Miejsca w Dublinie: Trinity College University
Trinity College Dublin został założony w 1592 roku, kiedy to został założony, początkowo studiowali tam głównie duchowni.
Większość wybitnych irlandzkich polityków i pisarzy XVIII wieku (Swift, Burke, Goldsmith, Grattan, Fitzgibbon, Tone) była absolwentami Trinity, a wpływ ich uniwersytetu jest widoczny w ich pismach i przemówieniach.
W latach 1873-1908 kolegium stopniowo zmieniało swoją pozycję i stało się instytucją niereligijną: w 1873 r. zniesiono wszystkie egzaminy religijne (oprócz tych związanych ze Szkołą Divinity).
Po raz pierwszy studentki przyjęto w 1904 r., w ciągu dekady stanowiły one 16% studiujących. Ale dopiero w 1958 r. pierwszy profesor zasiadał w zarządzie, w 1986 r. kobiety stanowiły ponad połowę wszystkich studentów studiów stacjonarnych i tak jest do dziś.
W przypadku powstania wielkanocnego 1916 roku, bunt Irlandczyków, którzy walczyli o niepodległość Irlandii i jej oderwanie się od panowania brytyjskiego, przetoczył się przez środowisko uniwersyteckie, a Trinity nie doznała poważnych obrażeń fizycznych w wyniku ostrzału Brytyjczycy w tym buncie. Jednak inflacja w czasie wojny i drastyczna erozja jej aktywów zagroziły przyszłości uczelni. Po wojnie o niepodległość w 1922 r. Trinity nie miała poparcia nowego rządu krajowego, była słaba finansowo i wychodząca z wojny domowej, miała pilniejsze priorytety.
Wzrost liczby studentów rozpoczął się w latach XNUMX., kiedy irlandzka gospodarka zaczęła się stabilizować, rozszerzyły się możliwości kariery kobiet, zaczęły przyciągać więcej studentów z Irlandii, kiedy wcześniej większość studentów pochodziła z Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych.
Ogromna biblioteka została zbudowana w latach 1712-1732.
